υπόπτερνος

-η, -ο, Ν

1. αυτός που βρίσκεται κάτω από την πτέρνα

2. φρ. «υπόπτερνος τρόχιλος»

ναυτ. τρόχιλος τού οποίου η θήκη έχει επίπεδη προεξοχή στο κάτω άκρο για να διατηρείται προς ορισμένη διεύθυνση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + πτέρνα, λόγιος τ. τού φτέρνα. Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στο Ονοματολόγιον Ναυτικόν].